Entuzjazm i Samokontrola

Nadszedł czas na VII czwartek z Napoleonem Hillem. Nadszedł czas na następne szczeble drabiny do sukcesu, czyli entuzjazm i samokontrola. Osobiście ten drugi uważam za okropnie ważny, a entuzjazm za rzecz niezbędną, aby realizować szczytne cele i projekty.

Jak sam Napoleon twierdzi, entuzjazm jest cechą, która skłania człowieka do działania, to właśnie działanie jest wynikiem entuzjazmu. „Entuzjazmzwykle pojawia się automatycznie, kiedy człowiek zaczyna wykonywać pracę, która mu odpowiada, taką, którą lubi. Człowiek nie jest w stanie utrzymać go przez dłuższy czas wobec nielubianego przez siebie zajęcia, dlatego właśnie nie powinien ustawać w poszukiwaniach, dopóki nie znajdzie pracy, w którą będzie chciał się zaangażować całym sercem i całą dusza – pracy, w której będzie mógł się z przekonaniem i na trwałe zatracić.”

I tak według Hilla wygląda entuzjazm. Uważam, że gdyby nie szczęście z powodu wykonywanej określonej pracy, nie byłbym w tej chwili przed klawiaturą pisząc tego bloga dla was. Myślę, że dopasowanie swoich preferencji, charakteru i tzw. wrodzonych umiejętności do wykonywania odpowiedniej pracy, jest bardzo ważne, jak nie najważniejsze w drodze do sukcesu. Nie znam nikogo, ani osobiście, ani z opowiadań, kto doszedłby do sukcesu nie robiąc tego co kocha i co sprawia mu największa radość. A tylko przy takich rzeczach można zobaczyć w ludzkim oku entuzjazm.

Samokontrola jest za to czymś, bez czego nie jest możliwe budowanie własnego sukcesu i realizacji własnych celów. To dzięki umiejętności kontrolowania siebie, można sukcesywnie realizować wyznaczone sobie cele i wspinać się kolejne po szczeblach drabiny sukcesu. To zasługa samokontroli.

„Większość swojego cennego czasu poświęcałem na udowadnianie ludziom, że się mylą, a powinienem był przeznaczyć go na udowadnianie samemu sobie, że to ja jestem w błędzie.” Ten fragment mówi bardzo wiele o samym podejściu człowieka do samego siebie. Jeżeli ktoś uważa, że jest najlepszy, wyśmienity i nie popełnia błędów – jest jedną wielką pomyłką. Na świecie bardzo wyraźnie rysują się życiorysy każdego z typów ludzi – tych, którzy potrafią siebie kontrolować, widzą swoje słabości i starają się je naprawić, oraz tych, którzy widzą słabości tylko w innych, nie potrafią nad sobą zapanować i co gorsza, nie chcą nic naprawiać, bo twierdzą, że są idealni. (Na marginesie: nic nie wkurza mnie bardziej, niż ciągłe zrzucanie winy z siebie na czynniki zewnętrzne, jest to coś, co mnie od ludzi bardzo mocno odpycha!)

„Do obwiniania innych prowadzi brak samokontroli.”

„Gniew, nienawiść, cynizm, pesymizm i inne negatywne stany ducha są dla organizmu trucizną i dlatego należy ich unikać. Wszystkie one składają się na śmiertelne zagrożenie, jakim jest brak samokontroli.”

Myślę, że dzięki samokontroli można realizować wszystkie własne cele, człowiek nie obwinia innych, może nabrać sam do siebie większego zaufania i przede wszystkim sam siebie poznaje. A to bezcenna wiedza. Jeżeli już będzie wiedział jakie ma cechy, jakie są jego wady i zalety, to będzie mu łatwiej dopasować do siebie otoczenie, usunąć swoje wady i poprawić zalety. Taki człowiek jest człowiekiem wyjątkowym i z pewnością, można go uznać za człowieka sukcesu – jak nie teraz, to w niedługim czasie!

Kolejne komentarze wydają się być zbędne, chociaż chętnie poznam wasze opinie na temat braku samokontroli i entuzjazmu. Jak wam się pracuje, gdy cała ziemia przeciwstawia się wam, czy jest ktoś, kto się poddaje?